Budujemy Pomnik Dziecięcej Radości!

Zapraszamy do udziału w biennalowym projekcie Pomnik Dziecięcej Radości. To przedsięwzięcie wieloetapowe, złożone z prelekcji, warsztatów, wystawy i realizacji pomnika w przestrzeni miasta.

Prelekcje dotyczyć będą historii i roli pomników, a także obecności radości w kulturze. Natomiast celem warsztatów będzie zaprojektowanie przez dzieci pomnika, który przedstawia dziecięcą radość. Najciekawsze projekty zostaną wykonane w formie modeli i zaprezentowane na wystawie podczas trwania Biennale, a jeden z nich zostanie zrealizowany w postaci prawdziwego pomnika!

Zajęcia poprowadzą: architekci Jola Starzak, Dawid Strębicki, artysta Arek Pasożyt oraz dr Maja Brzozowska-Brywczyńska z Instytutu Socjologii UAM. Będą one odbywały się przed Biennale w kwietniu i maju. Szczegółowe terminy ustalane będą indywidualnie z każdą grupą. Planowanych jest 6 spotkań. Cykl pierwszych zajęć (2 spotkania) będzie się odbywał w szkołach uczestników, pozostałe (4 spotkania) w School of Form (ul. Głogowska 18).

Szukamy chętnych grup z dwóch klas I - III szkoły podstawowej!

Zgłoszenia zawierające:

- nazwę szkoły

- wiek dzieci

- imię i nazwisko opiekuna

- kontakt mailowy i telefoniczny do opiekuna

- oraz wykonane przez dzieci zdjęcie/lub zdjęcia przedstawiające radość

prosimy nadsyłać do 24 marca 2017 do kuratorki projektu Agnieszki Krajewskiej: akrajewska@csdpoznan.pl, tel. 61 64 64 478

Terminy spotkań ustalane są indywidualnie z każdą z grup. Koszt udziału w całym projekcie to 2 zł od osoby.

od refleksji i pomysłu poprzez wiedzę, obserwację i doświadczenie do projektu i realizacji

prelekcje/wyprawy terenowe/warsztaty/wystawa/pomnik

REFLEKSJA I POMYSŁ

Współczesne miasto, w którym żyją dzieci, nasycone jest komunikatami nakłaniającymi do konsumpcji i bezrefleksyjnego istnienia. Pełne kolorowych reklam, z wykrzyknikami i imperatywami, co kupić i jak spędzać czas. Z drugiej strony jeśli pojawiają się inne komunikaty – np. w postaci pomników – to są one przeważnie bardzo poważne i smutne. Upamiętniają często tragiczne wydarzenia, są wykonane w jednolitej estetyce betonowo-kamienno-metalowej.

Są jednak takie miasta, które mają w swoim krajobrazie rzeźby i obiekty artystyczne o charakterze bardzo pogodnym i optymistycznym. Na przykład w Hanowerze wzdłuż wybrzeża rzeki Leine stoją niezwykle wesołe i kolorowe „Nany“ znanej francuskiej malarki i rzeźbiarki Niki de Saint Phalle.

W Amsterdamie uwagę ludzi spieszących się do pracy (biegnących codziennie rano do tramwaju) zwraca rzeźba człowieka ubranego w długi niebieski płaszcz i trzymającego w jednej ręce futerał do skrzypiec, a w drugiej uchylony kapelusz, który to człowiek jednak … nie ma głowy. Ten ktoś tak szybko biegł rano do pracy, że wziął ze sobą wszystko … oprócz głowy! Takich rzeźb jest w Amsterdamie kilka – ich autor jest nieznany.

Czeski Liberec ma również miejsce „ocieplone” przez sztukę naturalnie obecną w przestrzeni miasta. Jeden z przystanków zaprojektowany został przez znanego artystę Davida Černego. Przystanek wygląda jak wielki stół, pod którym bezpiecznie mogą się schronić osoby czekające na autobus.

Szczęśliwe dzieciństwo, radość dzieci to bezcenne wartości. W świadomości społecznej powoli pojawia się miejsce na szacunek dla najmłodszych oraz ich szczególne prawa, w tym również prawo do radości. Wiele instytucji lub miejsc publicznych organizuje specjalną przestrzeń dla dzieci, służącą do zabawy lub tworzenia. Dlatego może warto byłoby zwrócić jeszcze większą uwagę w przestrzeni miasta na dzieci i ich szczęśliwe dzieciństwo. Na przykład poprzez zbudowanie pogodnego pomnika dziecięcej radości.

WIEDZA, OBSERWACJA, DOŚWIADCZENIE

Projekt zbudowania takiego pomnika jest wieloetapowy. Najpierw zorganizowane zostaną prelekcje dla dzieci, na których omówiona będzie historia i rola pomników, a także sposoby przedstawiania radości w sztuce. Następną cześć będzie stanowiłaby obserwacja: Jak wyrażana jest dzisiaj radość? Z czym nam się kojarzy? Z jakimi miejscami, wrażeniami? I jeśli chcielibyśmy zaprezentować jak można ją zobrazować na przykład w postaci miejskiego pomnika/miejskiej rzeźby, to gdzie mogłaby powstać? Może jest jakieś szczególne miejsce w naszym mieście, w którym dobrze byłoby umieścić coś spektakularnego, co będzie emanowało dziecięcą radością i przypominało o tym, jak ważne jest prawo do szczęśliwego dzieciństwa?

PROJEKT i REALIZACJA

Zebrane obserwacje będą pomocne w przeprowadzeniu zajęć warsztatowych polegających na zaprojektowaniu pomnika radości – najpierw w postaci szkicu, a potem w wykonanym na jego podstawie trójwymiarowym modelu. Projekty trójwymiarowe dzieci wykonają pod opieką profesjonalnych architektów, twórców wielu nowatorskich realizacji w przestrzeniach miejskich: Joli Starzak i Dawida Strębickiego na warsztatach zorganizowanych w School of Form. Najlepsze z nich zostaną zaprezentowane na wystawie podczas Biennale. Spośród nich wybrany będzie jeden i zrealizowany w postaci pomnika w przestrzeni miejskiej.

ETAPY REALIZACJI

Etap Wstępny (marzec)

- przygotowania

- nabór grup

Etap I (kwiecień)

- prelekcja o radości w kulturze i historii sztuki

- prelekcja o pomnikach (ich znaczeniu, roli w przestrzeni miejskiej)

- wyprawy terenowe – obserwowanie przestrzeni miejskiej i szukanie miejsc, w których mógłby stanąć pomnik

Etap II (maj)

- studio projektowe – badanie, co to jest radość i jak ją można zobrazować oraz wykonanie modeli 3D projektów pomników i przygotowanie wystawy (3 spotkania w School of Form)

Etap III (BIENNALE: 29 maja – 4 czerwca)

- wystawa modeli 3D i dokumentacji w Holu Wielkim Centrum Kultury Zamek

- wybój jednego z projektów do realizacji w postaci pełnowymiarowego pomnika

Etap IV (październik)

- realizacja pomnika w wybranej przestrzeni

TWÓRCY ZAANGAŻOWANI W REALIZACJĘ PROJEKTU

Jola Starzak, Dawid Strębicki (Atelier Starzak Strebicki)

Architekci i urbaniści. Po ukończeniu studiów w Holandii i wieloletniej pracy dla pracowni projektowych w Belgii (architecten de vylder vinck taillieu w Gandawie) oraz Holandii (Korteknie Stuhlmacher Architecten w Rotterdamie), otworzyli w Poznaniu własną pracownię projektową Atelier Starzak Strebicki. Obecnie pracują nad projektami z dziedziny projektowania wnętrz, architektury oraz urbanistyki w Polsce, Belgii oraz na terenie Niemiec. Od 2006 roku współpracują z polskim magazynem architektonicznym „Architektura Murator”, a od 2013 roku z magazynem „Zawód: Architekt”. Związani z poznańską School of Form oraz Uniwersytetem Technicznym w Delft w Holandii, gdzie prowadzą zajęcia projektowe ze studentami.

Arek Pasożyt

W 2010 roku Arek Pasożyt sformułował „Manifest Pasożytnictwa” przedstawiający ideę jego działań jako artysty-pasożyta. W myśl zawartych w „Manifeście” idei Arek Pasożyt mieszkał, żył i tworzył pasożytując przez cztery lata w kilkunastu miastach, instytucjach kulturalnych i wszelkich miejscach związanych z kulturą. Z czasem jego działania przerodziły się w krytykę statusu artysty w społeczeństwie i zaczął realizować tzw. projekty żywicielskie. W tym duchu w roku 2012 powstawał cykl działań „Chętnie pomogę” realizowany w polskich wsiach i miasteczkach. W roku 2013 zaprojektował i zrealizował budowę DOMu w Elblągu. Dom, czyli marzenie każdego młodego człowieka, który nie posiada pieniędzy na ziemię, materiały i budowniczych. Następnie starał się w różnych projektach pracować z grupami społecznymi określanymi jako „pasożyty społeczne”: Romami, z osobami długotrwale bezrobotnymi, czy doświadczającymi wykluczenia. Jednym z takich projektów jest trwający od dwóch lat Zakład Malarstwa „Nie do odrzucenia”, w którym pracują osoby bezdomne. U podstaw tego i innych działań stoi wiara w terapeutyczną rolę sztuki i przekonanie, że dzięki niej ludzie mogą poprawić swoją sytuację.

Dr Maja Brzozowska-Brywczyńska

Socjolożka, tłumaczka, podwójna mama. Na co dzień pracuje jako adiunkt w Zakładzie Badań Kultury Wizualnej i Materialnej Instytutu Socjologii UAM w Poznaniu. Naukowo zajmuje się analizą możliwości, form, obszarów i problemów związanych z dziecięcą partycypacją w życiu publicznym i społecznym, jest entuzjastką dobrze zaprojektowanych placów zabaw, promuje ideę dziecięcego obywatelstwa. W wolnych chwilach z przyjemnością angażuje się w projekty społeczne i artystyczne, zwłaszcza związane z przestrzeniami zabawy i sprawczości. Od trzech lat współtworzy program Wolno Dzieciom w ramach Malta Festival Poznań.

AUTORKA PROJEKTU

Agnieszka Krajewska

Ukończyła kulturoznawstwo na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz dwuletni międzynarodowy kurs pedagogiki interkulturalnej organizowany przez Frankoński Ośrodek Kształcenia dla Pokoju. Od 1994 zatrudniona w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. Koordynatorka wielu projektów artystycznych dla dzieci i młodzieży. Współtworzy program Biennale Sztuki dla Dziecka. Organizatorka Forum nauczycieli i filmowców w ramach Międzynarodowego Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino! oraz programu warsztatów Animator Jutra w ramach Międzynarodowego Festiwalu Filmów Animowanych ANIMATOR. Koordynatorka Ogólnopolskiego Przeglądu Filmów Animowanych Tworzonych przez Dzieci OKO KALEJDOSKOPU.